به گزارش مشرق، با پایان رقابت‌های المپیک 2020 توکیو، همانند دوره‌های گذشته شاهد برگزاری مراسم‌هایی از سوی نهادها و ارگان‌های مختلف هستیم تا با اهدای جوایز از زحمات، تلاش و افتخار آفرینی قهرمانان ورزش کشورمان تقدیر کنند.
یکی از این مراسم‌ها چندی پیش با حضور مدال‌آوران و مربیان حاضر در المپیک برگزار و جوایزی برای قهرمانان در نظر گرفته شد، اما در کمال تعجب با وجود دعوت مربیان هیچ تقدیری از آنها صورت نگرفت.
استانداری تهران نیز یکی دیگر از مراسم‌های تقدیر از قهرمانان را برگزار شد، اما این بار مربیان به این مراسم دعوت نشدند. اقدامی که مشخص می‌کند برخی از این مراسم‌های تقدیر بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد و ورزشکاران به عنوان قهرمانان ملی که مورد توجه مردم هستند مورد تقدیر قرار می‌گیرند و به سایر عوامل این موفقیت‌ها توجهی نمی‌شود.
تقدیر از افتخارآفرینان و قهرمانان ورزش کشور اقدام بسیار ارزشمندی است و امیدواریم اینگونه مراسم‌ها ادامه داشته باشد تا ورزشکاران کشورمان بدون دغدغه مالی روی موفقیت در میادین بین‌المللی تمرکز داشته باشند و پرچم کشورمان را به اهتزاز در بیاورند، اما عدم توجه به نقش و زحمات مربیان ملی تعجب برانگیز است.
در اینکه ورزشکاران، نقش اصلی موفقیت در ورزش‌های انفرادی هستند هیچ شک و تردیدی وجود ندارد و هیچ‌کس نیز مخالف پرداخت جوایز به ورزشکارانی که باعث ایجاد خوشحالی و غرور ملی شدند، نیست. ورزشکارانی که بهترین‌های سال‌های عمر و جوانی خود را برای افتخارآفرینی کشورمان می‌گذارند و سختی‌های بسیاری را برای کسب یک مدال در رویدادهای جهانی، آسیایی و المپیک متحمل می‌شوند، اما نباید از نقش مربیان نیز غافل شد.
بیشتر بخوانید:
تفاوت پاداش المپیکی‌ها؛ از زمین تا آسمان!
بسیاری از مربیان ملی ما غیر از مربیگری شغل دیگری ندارند و تنها منبع درآمد آنها دریافت حقوق از فدراسیون‌های ورزشی است. در این شرایط نباید از نقش مربیانی که بدون کمترین توقع در کنار ورزشکاران شبانه‌روز در اردوها هستند غافل شد. مربیانی که به صورت طبیعی در شکست‌ها، متهمان اصلی ناکامی هستند، باید در موفقیت‌ها نیز متناسب با نقش‌شان مورد توجه قرار بگیرند. موضوعی که در صورت عدم توجه باعث ورزشکار سالاری خواهد شد و ورزشکاران تمام موفقیت را به نام خود و شکست‌ها را متوجه مربیان می‌دانند.
در این بی‌توجهی نقش مسئولان ورزش و فدراسیون‌های ورزشی نیز کمتر از رفتار نهادها و ارگان‌های مختلف نیست. یکی از مربیان رشته‌های مدال‌آور کشورمان از تماس تلفنی یکی از مقامات ارشد ورزش کشورمان بعد از موفقیت قهرمان المپیکی در توکیو خبر داده و مدعی است این مسئول ورزشی با وجود اطلاع از حضور او در کنار ورزشکار، از صحبت چند دقیقه‌ای با او نیز خودداری می‌کند و تنها این موفقیت را به قهرمان کشورمان تبریک می‌گوید.
رفتاری که نشان می‌دهد برای مسئولان ورزش، ورزشکاران بر مربیان ارجح هستند و خودشان باب ورزشکار سالاری را باز می‌کنند. رفتارهایی که در سالیان گذشته باعث شده بسیاری از ورزشکاران کشورمان حتی به خود این جرأت را بدهند تا برای تیم ملی سرمربی مشخص کنند یا مدعی باشند با این مربی کار می‌کنند و با مربی دیگر حاضر به همکاری نیستند.
در اتفاق جالب دیگر، مسئولان یکی از فدراسیون‌های ورزشی برای تهیه البسه با کادرفنی تیم ملی جلسه‌ای برگزار می‌کنند. این مربی درخواست می‌کند با توجه به حضور سایر نفرات تیم ملی در کنار ملی‌پوشان المپیکی برای تمام اعضای تیم لوازم ورزشی از یک برند تهیه شود. این درخواست در جلسه مورد موافقت فدراسیون قرار می‌گیرد، اما سرمربی تیم ملی پس از چند روز متوجه می‌شود که مسئولان آن فدراسیون با دعوت پنهانی ورزشکاران المپیکی، پول خرید یک برند معروف را به آنها پرداخت کردند.
این موارد به خوبی ثابت می‌کند که چرا جایگاه مربیان روز به روز در ورزش کشورمان در حال افول است و در بسیاری از رشته‌های ورزشی حتی پس از هماهنگی با ورزشکار، سرمربی تیم ملی انتخاب می‌شود.
توجه به این مسائل می‌تواند باعث جلوگیری از بسیاری از حواشی شود و از گسترش بیشتر بازیکن سالاری در ورزش کشورمان جلوگیری کند.
